پژوهش حاضر در جهت شناخت و ارزیابی قابلیتهای مزیتی استفاده از نام تجاری (برند) بر اساس مدل «آکر» در صنایع غذایی ایران و بررسی علل ضعف برخی از شرکتها در بهکارگیری نام تجاری است و در راستای بهکارگیری و استفاده از این ابزار تجاری به منظور ارتقای این صنایع پیشنهادهایی ارائه میدهد. جامعه و نمونهی آماری از میان مشتریان محصولات شرکتهای مهرام، تک ماکارون، پگاه و شیرین عسل انتخاب شدهاند و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و یافته‌های پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی بهره گرفته شده است. در آمار توصیفی از جدول فراوانی و میانگین و در آمار استنباطی از آزمونهای تحلیل واریانس یک طرفه وتوکی استفاده شده است. تحلیل یافتهها نشان میدهد که در این چهار شرکت به شاخصهای قیمت، تبلیغات و تعهد در مقایسه با سایر شاخصها توجه بیشتری شده است و این سه شاخص نسبت به شاخصهای رهبری، ارزش، کیفیت و هویت در رتبهی بالاتر و از نظر میانگین در رتبهی دوم قرار گرفتهاند. تحقیق به روشنی نشان میدهد که اگر این شرکتها بخواهند از شاخصهای مزیت رقابتی برای تعالی نام تجاری خود استفاده کنند، باید مدیریت هر یک از آنها، بنا به مقتضیات شرکت خود نسبت به ارتقای این شاخصها اقدام کند.
ابتدای صفحه